Ah, Noorwegen. Nog nooit eerder geweest. Ik ben niet echt een reiziger. Maar nu had ik de kans om een hele maand in een residentie te werken: Natthagen , zo’n 200 kilometer boven Oslo, iets naar het oosten, vlakbij Rena. Het begin van de Taiga. Van daaruit kun je naar het oosten door het bos blijven lopen tot in Siberië.
De residentie Natthagen bestaat uit een paar oude houten huisjes, een garage met daaraan vast een atelier, bovenaan een veld op een heuvel, omringd door bos. Door het bos, half rondom het open veld is een pad aangelegd, waar kunstenaars worden uitgenodigd projecten te realiseren, het kunstpad. Het bos is heel anders dan in Nederland. Weinig lage struiken, wel heel veel soorten mos. Sommige soorten lijken op te lichten in de schaduw. Een heerlijke plek! Hele dagen tekenen, houtsnijden en drukken, en werken met takken en ijzerdraad. En wat zo fijn is, niemand bemoeit zich daar met je als je ergens zit te werken.
Het randje waarop ik zo fijn heb zitten tekenen bleek achteraf,vanuit een zijaanzicht, behoorlijk onderkalfd. Ik heb daar zo’n beetje zwevend zitten tekenen. Het had zomaar onder ons gewicht kunnen instorten, zo zag het er althans uit. Het geluk is met de dommen, zeggen ze. Maar heel af en toe dus ook met de intelligentia.